Na waterkracht, windenergie, zonne-energie en getijden-energie, dient zich nu nóg een bron van hernieuwbare elektriciteit aan: verdampingsenergie. Hierbij wordt de energie die water opneemt bij het verdampen gedeeltelijk teruggewonnen, omgezet in arbeid, en vervolgens in elektriciteit. De potentie ervan is groot, berekenden New Yorkse wetenschappers.

Nadeel is dat de meren dan bedekt zouden moeten worden met apparaten die de energie winnen. Die apparaten zijn er trouwens nog niet op commerciële schaal.

In de wetenschappelijke literatuur zijn de afgelopen jaren al diverse systemen beschreven die, op laboratoriumschaal, verdampingsenergie omzetten in elektriciteit. Zo bouwden Chinese onderzoekers (Nature Nanotechnology, 30 januari) eerder dit jaar een apparaatje dat bestaat uit een glasplaatje met daarop een dun laagje roet waarin een elektrisch circuit is verwerkt. Als het plaatje met één zijde in een glas water werd gezet, zoog het water zich via capillaire werking langs de roetmoleculen omhoog. Daarbij ontstond – tot hun eigen verbazing, schrijven de onderzoekers – een elektrische spanning, die toenam als er meer water verdampte.

Die afwisseling, uitzetten en krimpen van de tape, zorgt voor beweging. Gekoppeld aan een generator lieten de onderzoekers LED-lampjes branden.

Lees ook: Er kan nog veel meer energie uit water worden gewonnen, over Utrechtse onderzoekers die in kaart brachten dat op 9.000 plekken ter wereld nog waterkrachtcentrales kunnen komen.

Vervolgens bouwden ze een systeem dat zijn eigen luchtvochtigheid regelt. Vlak boven de tape met sporen bouwden ze een serie klepjes, die gekoppeld waren aan de tape. Normaal staan de klepjes dicht, en sluiten het waterbakje van boven af. Daardoor neemt de relatieve luchtvochtigheid toe. Als de sporen uitzetten en de tape uitrekt, zorgt deze beweging ervoor dat de klepjes open worden geduwd, en de lucht kan ontsnappen, waardoor de relatieve luchtvochtigheid weer daalt. Na een paar seconden sluiten de klepjes weer.

 

Bron